Genel Sonuçlar: Araştırma süresi: 35 gün (Eylül - Ekim 2000) Toplam katedilen yol: 9909 km Araştırılan iller: Manisa, İzmir, Aydın, Muğla, Denizli, Afyonkarahisar, Uşak, Kütahya Kaydedilen görsel malzeme: 1085 adet analog fotoğraf, 970 adet (560 Mb) dijital fotoğraf, 22 saatlik film Arkeolojik Sonuçlar: Araştırılan dönem: Paleolitik/Epipaleolitik, Neolitik, Kalkolitik ve İlk Tunç Çağı Hedeflenen yerleşme sayısı: 204 Hedeflenen yerleşmelerin çağlara göre dağılım: 6 Paleolitik/Epipaleolitik, 13 Neolitik, 20 Kalkolitik, 120 İTÇ, 22 Kalkolitik + İTÇ, 7 Neolitik + Kalkolitik + İTÇ, 5 Neolitik + İTÇ, 11 Diğer Hedeflenen yerleşmelerin türlere göre dağılım: 148 Höyük, 9 Mezarlık Alanı, 5 Düz Yerleşme, 4 Tekil Buluntu Yeri, 4 Höyük + Mezarlık Alanı, 3 Dağınık Buluntu Yeri, 3 Mağara, 2 Düz Yerleşme + Mezarlık Alanı, 2 Yamaç Yerleşmesi, 2 Konaklama/İşlik Yeri, 22 Diğer Gidilemeyen yerleşme sayısı: 16 (Askeri bölge içinde kalan; araştırmacılarca adından başka bilgi verilmeyen; tahrip edilmiş ya da yok olmuş yerleşmeler) Bulunamayan yerleşme sayısı: 8 (Araştırmacılarca yer tarifi yetersiz olanlar; tarım faaliyetleriyle tümüyle yok edilmiş olanlar; çağdaş yapılaşma altında kalmış olanlar) Araştırılan yerleşme sayısı: 180 Tahribat Sonuçları: Tahribatın belgelendiği yerleşmeler: 139 Araştırılan yerleşmelerin tahribat türüne göre dağılımı: 71 Tarım, 29 Yapılaşma, 23 Definecilik/kaçak kazı, 8 Yol, 2 Doğal, 1 Maden/Ocak, 5 Diğer Yörelere göre tahribat türü: Kıyı Kesimi: İzmir, Manisa, Aydın ve Muğla gibi büyük ve gelişkin illerin yer aldığı kıyı kesiminde, tahribatın ana nedenini %70'e yakın bir oranla tarım faaliyetleri oluşturmaktadır. Sanıldığının aksine yapılaşma, definecilik/kaçak kazı tahribatı ise ikinci sıradadır. Bununla birlikte kıyı bölgelerinde güneye inildikçe (Muğla ili) yapılaşmanın yol açtığı tahribatın yoğunluğu artmaktadır. İç Kesim: Tarım ve tarımsal faaliyetler sonucu oluşan tahribat %52 oranıyla ilk sıradadır. Kıyı bölgesindeki illerin aksine ikinci sırada definecilik/kaçak kazılar yer almakta, bunu da yapılaşma izlemektedir. Arkeolojik yerleşmelerin mezarlık olarak kullanılmaları, baraj altında kalacak olmaları yoğun olmamakla birlikte tahribat nedenlerindendir.

Tahribatın Görsel Belgelerinden Bazı Örnekler

	Akırbey Çiftlik: 5.000 yıllık İlk Tunç Çağı höyüğü. Çevresinde Yunan/Roma dönemine ait yapı kalıntıları da var. Kuzey yamacında ve üstünde köy evleri, ağıllar vd.
	Altıntepe: 5.000 yıllık bir İlk Tunç Çağı höyüğü. Teraslama ve tarım faaliyetleri ile höyüğün büyük bir bölümü yok olmuş.
	Başmakçı: 5.000 yıllık bir İlk Tunç Çağı höyüğü. Sol tarafta Dikiş Okulu binası, sağ tarafta höyüğün (!) üzerine yürüyen siteler. Üzerinden karayolu geçmesi planlanmış ancak sonradan uygun görülmemiş.
	Beycesultan: Batı Anadolu Kalkolitik, İlk, Orta ve Son Tunç Çağı'nın en önemli höyüklerinden, bilim dünyasında her açıdan devamlı başvurulan öncü yerleşim yerlerinden biri. Höyüğün doğusundan ve güneyinden kurutma/drenaj kanalı geçirilmiş. Üzerinde 13.yy Beylikler dönemine ait türbe: Behice Sultan türbesi. Yıllarca çeşitli bilimsel kazılar yapılmış, ancak koruma olmadığı için şimdilerde definecilerce kazılıyor. SİT alanı.
	Bozan: 5.000 yıllık bir İlk Tunç Çağı höyüğü. Höyük ortasından kesilmiş, bir kısmı düzleştirilmiş; çöplük alanı olarak kullanılıyor. Kuzeybatısı tarım amacıyla tahrip edilmiş. Kuzeydoğusunda, hemen eteğinde köy evleri başlıyor. Ortasındaki büyük çukur 1966 yılında yol yapımı sırasında toprak çekilmesi sonucu oluşmuş.
	Bozköy Höyücek: 5.000 yıllık bir İlk Tunç Çağı höyüğü. Doğusunda (fotoğrafta) grayderli definecilerin açtığı bir yarma. SİT alanı.
	Çobanlar Kadıyük: İlk Tunç Çağı Höyüğü. Tepesinde radyo/TV vericisi ve binası. Doğuda belediye tarafından oluşturulan büyük bir kesit. Üstünde elektrik direkleri. Güneydoğu yamacında bir ev.
	Eşikçitepe: Yayvan bir İlk Tunç Çağı höyüğü. Üzeri zeytinlik. Kuzey yamacı kesilmiş. Hemen yanında muhtemelen su deposu olan tek katlı betonarme bir yapı, üzerinde tuğladan küçük bir çiftlik evi, ahır ve samanlık bulunuyor.
	Eğret/Maltepe: 5.000 yıllık bir İlk Tunç Çağı höyüğünün üzerindeki 28 yıllık şehitlik. Tüm yamaçlarında kaçak kazı çukurları var.
	Hacırahmanlı: 7.000 yıllık Kalkolitik Çağ, ardından da İlk Tunç Çağı yerleşmesinin üzeri, üzüm sermek için, yaklaşık 300 m2'lik beton bir platform ile kaplanmış. Güneyinde tek katlı bir bağ evi, eteklerinde bağlar var.
	Hamidiye/Nazilli: Toprak çekmek amacıyla tümüyle düzlenmiş/yok edilmiş 8.000 yıllık bir Neolitik Çağ höyüğünün yeri.
	Haşattepe: Bir İlk Tunç Çağı höyüğü. Üzerinde çok sayıda defineci çukuru bulunuyor. Batı yamacı tarım amacıyla kesilmiş. Höyüğün üzerindeki evin salon zemininde bir defineci çukuru açılarak kaçak kazı yapılmış (küçük resim).
	Helvacı Höyücek: 5.000 yıllık bir İlk Tunç Çağı höyüğü.Üzeri, defineci çukurları (küçük resim) ve çukurlardan çıkan toprak yığınlarıyla karışmış dolgu toprakları ile engebeli bir arazi görünümünde. Batısındaki yol yapılırken höyük kesilerek tahrip edilmiş.
	Karaoğlan Mevkii Höyüğü: Höyüğün batısı benzin istasyonu, kuzeybatısı köy evi ve bahçesi, doğusu ise tarla tarafından kesilmiş. Batısında yoğun yapılaşma var.
	Kavaklıkahve: 8.000 yıl öncesinden 2.000 yıl öncesine dek süren bir kültürü barındırmış. Höyüğün yarısı ova düzlemindeki tarlaları genişletmek amacıyla kesilerek yok edilmiş. Üzerinde terkedilmiş bir ev kalıntısı, elektrik direği, evin hemen güneyinde defineci çukurları.
	Kızçiftliği / Trikopi: 5.000 yıllık bir İlk Tunç Çağı höyüğü. Tam üzerinde şimdi metruk halde bulunan bir çiftlik evi var. Doğu ve güney kesimindeki yazlık siteler, höyüğe doğru iyice yaklaşmış, hatta höyüğün eteklerinden kesmeye başlamışlar.
	Kocagentepe: Üzerinde bir çiftlik evi, bostan, ağıl, sera bulunan Kalkolitik Çağ yerleşmesi. Kavak dikmek için tüm batı kenarına bir yarma açılmış.
	Lembertepe: Kalkolitik Çağ höyüğü. Kuşadası - Menderes karayolu höyüğün ortasından geçiyor. Karayolunun iki yanında kalan höyük tarla ve sera arazisi olarak kulanılıyor.
	Mecidiye: Üzerinde modern köy evleri bulunuyor, etrafı duvarlarla ve çağdaş yapılarla çevrili.
	Mecidiye: Höyüğün üzerindeki çağdaş köy evlerinin duvarları höyüğün toprağından ve dolayısıyla içinde bulunan arkeolojik malzemeden yapılmış (küçük resim).
	Subak: Kuzey yamacında çok büyük bir tahribat çukuru var. Üstü tarla olarak kullanılıyor. Doğu, kuzey ve batı yamaçları kesilerek tahrip edilmiş.
	Toygartepe: Büyük bir İlk Tunç Çağı höyüğü. Üstü olasılıkla tümülüs. Höyüğün doğusu yola paralel biçimde traşlanmış; hemen doğusundan kanalet geçirilmiş. Kuzeydoğu-güneybatı doğrultusunda, 40 m'den fazla uzunluğa sahip, jandarma denetiminde yapılmış, ruhsatlı define kazısına ait, buldozerle açılmış bir yarma mevcut. Yarmanın içinde daha sonra derine açıldığı anlaşılan kaçak kazı çukuru.
	Üsgebi: Höyüğün güney ve güneydoğusu tarımsal faaliyetler için tümüyle kesilerek yok edilmiş. 5.000 yıllık bir İlk Tunç Çağı höyüğü.
	Şahitler/Afyonkarahisar: Kuzeybatısında evler, doğusunda ana karayolu, kuzey ve doğusunda şehir çöplüğü.
	Şuhut Hisar Höyük: Üzerinde Şuhut Hisar Parkı bulunuyor.
	Yeni Yeldeğirmeni Tepe: Tepenin tam üzerinde iki binadan oluşan bir su deposu var. Ayrıca höyüğün batısından güneyine uzanan toprak yol, İlk Tunç Çağı höyüğünü neredeyse tümüyle tahrip etmiş.
Tanındı, O. - M. Özbaşaran et al., 2001, Türkiye Arkeolojik Tahribat Raporu 2000 – Marmara ve Ege Bölgeleri, TAY Projesi - Bilimsel Raporlar Dizisi 1/TU, ISBN 975-6637-00-5, İstanbul.

..	TAY Projesi . Kuruçeşme Cad. 67/B 34345 Kuruçeşme İstanbul Tel: 0 (212) 265 7858 - Faks: 0 (212) 287 1298 e.posta: info@tayproject.org